Enkele dagen na de positieve test waren we er uit; hoe dan ook... We gaan er voor! 

We weten vanaf de eerste moment dat we een start gaan hebben dat niet 100% is wat we voor ogen hadden. Maar dit kindje mag er kost wat kost zijn! 

Ons huisje gaat nog niet af zijn, Jordy vertrekt in juli alweer op missie, ... 

We krijgen het allemaal wel geregeld, liet Jordy me duidelijk verstaan. 

Wij waren overtuigd, nu onze belangrijkste naasten nog. 

Wat buitenstaanders van onze keuze zouden vinden, gingen we ons niet aantrekken (of toch proberen ...;-) ). 

Jordy en ik waren 300% zeker dat dit is wat we willen, dan moeten mensen die ons graag zien ons hier in steunen. Dat was vanaf 13 januari onze visie. 

We schreven in de (toekomstige ) babykamer op de muur : "Sht! In september slaapt baby Franssens hier" 

We kochten ballonnen en slingers en maakten body's met daarop "De beste grootouders zijn toevallig die van mij"

Na even kort in het huis rond te lopen kwamen we in deze kamer en ontdekten onze ouders, samen, dat ze grootouders werden. 

Een mooier moment en een mooier idee had ik me niet kunnen inbeelden. Allemaal heel enthousiast en met dezelfde woorden : jullie kunnen dit en wij gaan jullie helpen... 

We hebben er voor gekozen om het heel vroeg in onze zwangerschap aan onze ouders te vertellen om verschillende redenen : 

• we wonen allebei nog thuis en zijn er enkel in het weekend samen. Het zou jammer zijn als we hier enkel via berichten over kunnen praten 
• ik had ook geen idee wat dit van mijn lichaam zou vragen qua misselijkheid, vermoeidheid, ... 
• Stel dat het toch niet zou gaan zoals het moet (niet dat je daar aan hoeft te denken) dan ben ik iemand dat graag praat. Dan zou het niet fijn zijn om te moeten vertellen dat ik zwanger was. 

Groot nieuws aan onze broers vertellen

Onze broers wisten het beiden voor onze ouders. Bij hen was het een beetje "stuntelig". 

We waren nog steeds zo verrast, dat we het hen zo snel mogelijk wilden vertellen. 

Jordy zijn broer spraken we aan na het bestellen van de tickets voor Tomorrowland. 

Hij was VOL enthousiasme omdat we allemaal voor het zoveelste jaar op rij kaartjes hadden. We vertelden hem dat we dit jaar toch niet mee zouden gaan wegens zwangerschap. Een beetje overdonderd, maar enorm blij voor ons, kon hij het toch nog een klein weekje zwijgen. 

Mijn broer vertelden we het op zaterdagochtend bij het ontbijt. Tijdens het inschenken van een glas water zei ik :"Voila, en het zal nog tot september water zijn voor mij, we krijgen een kindje". Voor zijn gezicht een tweede keer te zien zou ik veel betalen. 

Dit was letterlijk goud waard! 

Ik was blij dat het gezegd was en dat iedereen heel positief reageerde! 

Nu de mijn grootouders/ doopmeter-peter van Jordy nog ...